Sander op bezoek! :D

Op vrijdag 31 oktober was het zover! Om 16u20 mocht ik Sander ophalen aan het station. Helemaal zenuwachtig stond ik te draaien tussen de arriverende reizigers. Na nog een paar keer te vragen aan het personeel of ik wel zeker op de juiste plaats stond, zag ik plots een jongen met een gigantische rugzak lopen! Juij!!

Nadat we de rugzak op mijn kot hadden gezet, trokken we naar de King's Arms pub. Hier aten we typisch pubeten: black pudding (bloedworst) voor Sander en een hamburger met lamsgehakt voor mij! Nom nom, dat deed deugd. Vervolgens deden we nog enkele cafeetjes met mijn erasmusvrienden hier.

De volgende dag werd meteen goed ingezet met een stevig Engels ontbijt. Vervolgens bezochten we het Pitt Rivers museum. Dit museum kent niet alleen een verbazingwekkende hoeveelheid aan dino-onderdelen, het is ook een prachtig stukje architectuur. Het gewelf bestaat voor het grootste deel uit glas. Het geeft een imponerend gevoel wanneer je het museum binnentreedt. In de namiddag dronken we thee in een typisch theehuis en 's avonds aten we in Jamie's Italian. Als voorgerecht kregen we elke een plankje met Italiaanse vleeswaren. Als hoofdgerecht ging Sander voor pasta met konijn. Ik bestelde de cannelloni met pompoen, ricotta met spinazie en kaas. Onze culinaire avond sloten we af met een heerlijke brownie vergezeld van ijs. Normaal gingen we 's avonds nog een stapje in de wereld zetten, maar gezien we allebei zodanig veel gegeten hadden, keerden we huiswaarts.

De volgende dag genoten we opnieuw van een Engels ontbijt (ja, het was een calorierijk weekend). Vervolgens trokken we naar Christ Church Meadow. Dit mooie park behoort tot het college van Christ Church en je kan er prachtige wandelingen doen. We hadden onze picknick mee en samen met wat nieuwsgierige eendjes genoten we er van een aangename lunch. Vervolgens namen we ook een kijkje in het college zelf. Daarna bezochten we Magdalen College (wordt uitgesproken als "modelin" college). De zuilengalerij van het college zou gebruikt zijn in de Harry Potter films. Na al dat wandelen en bezoeken genoten we van thee met scones (typische Engelse gebakjes die precies een kruising zijn van brood en cake). Vervolgens gingen we naar het spelletjescafé. We maakten er kennis met enkele nieuwe spelen en dronken er cola (Sander) en chocomelk (ik). We sloten de avond af in de pizzeria van Jamie Oliver. Opnieuw was het zeer lekker en opnieuw waren we te dik om nog verder de stad te verkennen.

Maandag moest ik in de voormiddag werken en maakte Sander zijn tas. We aten samen in The Eagle and Child (nog een pub) en liepen wat rond in de stad. Vervolgens dronken we nog wat thee en kreeg ik een gingerbread mannetje van Sander. Dan was het tijd om naar het station te gaan. Snif!! Bedankt om langs te komen, Sander. Ik had een zalig weekend!

Bath

Hey Bloglezers,


het spijt me dat ik al even niet meer van me heb laten horen via deze blog. Nu veel familieleden een eigen facebook-account hebben had ik even minder aandacht voor mijn vaste rubriek. Hoog tijd om wat werk in te halen en even terug in de tijd te duiken!

Op 27 september bezochten we het pittoreske stadje Bath. Bath is een oude Romeinse badplaats waar je de antieke thermen kan gaan bezoeken. Zelf hebben we gewoon gekeken naar de mooie gebouwen want de ingang bedroeg 28 pond. Dit kon onze portemonnee niet aan! Daarom kochten we dan maar wat lekkers in de plaatselijke kruidenierswinkel en hielden we een leuke picknick. We zaten in het gras voor de Royal Crescent. Dit is een halve cirkel van 30 chique rijwoningen. Op de foto zie je Nina en mij voor een deel van de cirkel. Verder hebben we een grote wandeling gemaakt door de Botanische tuin en de mooie parken van het stadje. Vervolgens deden we nog een terrasje. Na de verkwikkende espresso was het tijd om met de trein terug te keren naar onze vaste uitvalsbasis: Oxford.

Verslag voorbije 2 weken

Hey bloggers!

Sorry dat ik wat achter geraakt ben met mijn berichten. Het werd plots behoorlijk druk op stage waardoor ik mijn blog wat uit het oog ben verloren. Maar hier ben ik dan terug!

Laatst vertelde ik jullie dat ik moest meewerken aan de opendeurdag van het departement. Ik heb de bezoekers de tablets getoond waarmee we screeningsprocedures afnemen bij patiënten met een CVA (= cerebrovasculair accident) of met dementie. Via de tablet laten we patiënten allerlei taakjes doen en op die manier krijgen we enig zicht op hun problematiek. Het handige aan zo'n tablet is dat je deze gemakkelijk kan meenemen naar het ziekenhuis en dat je de testen zelf kan afnemen bij bedlegerige patiënten! De bezoekers konden de taakjes zelf eens uitvoeren en vonden het zeer interessant. Sommigen vroegen wel bij elke gemaakte fout of ze nu dementie kregen. Uiteraard is dit helemaal niet zo. Door al die opgewekte en dankbare bezoekers vond ik het best nog een leuke dag.

Vorig zaterdag heb ik de dag goed ingezet door met Nina Engels ontbijt te gaan eten. Voor ik naar dit Britse eiland kwam leek het mij ronduit verschrikkelijk. Nu moet ik mijn mening bijstellen: het is best wel lekker! Persoonlijk vind ik de vegetarische versie de beste. De versie met worsten is niet echt aan mij besteed, maar de bonen in tomatensaus, eitjes en warme toast vind ik heerlijk! Hier zien jullie trouwens mijn ontbijt.

Daarna bezochten we het museum van de geschiedenis van de wetenschap. Er stonden oude microscopen, een bord waarop Einstein zou hebben geschreven en andere zaken die aan ingewikkelde wetenschappen doen denken. Op onderstaande foto zie je een distilleerapparaat die bij de alchemie werd gebruikt.

Op zondag hebben we met andere studenten 10 km door Port Meadow gewandeld en er ook gepicknickt. Port Meadow is eigenlijk een gigantisch weiland dat nog nooit bewerkt is geweest. Koeien, paarden en pony's lopen er vrij rond en je kan er een prachtige wandeling maken langs de rivier.

 Onderweg kwamen we ook de ruïnes van een abdij tegen. Ik wou er uiteraard ook eens op die ruïnes klimmen (zie foto)! Je komt hier ook overal braambessenstruiken tegen en je kan de besjes vrij plukken. Dit hebben we dan uiteraard ook gedaan!

's Avonds hebben we met de Spaanse studenten paëlla gemaakt. Het was echt leuk! Heb het allemaal goed opgeschreven zodat ik het ooit ook eens zelf kan maken. Het was een toffe multiculturele activiteit!


Deze week was het behoorlijk druk op stage. Het is heel leuk en leerrijk, maar soms is het maar 5 minuten middagpauze en je eten naar binnen schrokken om alle afspraken te kunnen nakomen. De verjaardagen van deze maand werden donderdag ook gevierd. We aten carrot cake. Dit is cake met wortel in. Echt waar! Die Britten vinden dat hier doodnormaal.

Donderdag zijn Nina en ik ook eens gaan meelopen met de plaatselijke loopclub. Gezien ze meteen met een stevig tempo van start gingen, vroeg ik hen hoever we zouden lopen. "Slechts 5 mijl" zeiden ze. Dat is dus wel 8 km he!!! Amai, wij hebben afgezien! En we konden niet stoppen, want we hadden geen idee waar we waren in Oxford. Straat in, straat uit en trappen op en af. Uiteindelijk hebben we in 45 minuten 8 km gelopen. Ik was bekaf! Ik ben er wel trots op dat we het volgehouden hebben.

Ziezo, dit waren mijn avonturen van deze week. De gebeurtenissen van dit weekend zullen jullie kunnen lezen in een volgend blogbericht.

Heel veel liefs en groetjes!!!

Stage

Ik heb nu al een weekje stage achter de rug, dus tijd om jullie even te vertellen hoe het er daar allemaal aan toe gaat. Allereerst geraak je niet zomaar binnen in het gebouw. Aan de ingang staan er van die poorten zoals je ook in metro's vindt. Je moet je studentenkaart langs zo'n poort schuiven en dan kan je binnen. Nieuwsgierige toeristen kunnen er dus niet zomaar eens even een kijkje nemen. Mijn bureau bevindt zich op verdiep E. Eigenlijk is het helemaal niet zo'n mooie bureau. Toch niet wat je zou verwachten van Oxford. Ik deel het met een Australische, vrouwelijke post-doc en een Amerikaanse, mannelijke post-doc.

Voorlopig ben ik in drie projecten ingeschreven. Het eerste project onderzoekt hoe wij een beeld van onszelf maken en zo de wereld anders waarnemen. Even een voorbeeldje. Stel dat je ingedeeld wordt in een blauw team en je partner wordt ingedeeld in het rode team. Op dat moment zal je veel beter alle rode kleuren opmerken. Hetzelfde gebeurt wanneer je ingedeeld wordt in het blauwe team: het kleur blauw zal dan voor jou veel opvallender worden. Dit onderzoek doen we bij gezonde proefpersonen. Op de site van onze faculteit ( http://www.psy.ox.ac.uk/participate/behavioural-study-to-evaluate-how-social-factors-affect-your-perception ) kan je momenteel mijn advertentie zien om proefpersonen te recruteren.

Het tweede project waar ik aan meewerk onderzoekt hoe hersenschade een negatieve invloed kan hebben op onze sociale capaciteiten. Opnieuw even een voorbeeld: "Anna heeft net een nieuw appartement gekocht. Ze gaat shoppen in de stad en koopt nieuwe gordijnen voor haar kamer. 's Avonds nodigt ze haar vriendin Elke uit om het appartement te komen bekijken. Elke ziet de kamer van Anna en zegt "zo'n lelijke gordijnen! Ik zou zo snel mogelijk nieuwe kopen!". Heeft iemand iets verkeerds gezegd of gedaan?". Mensen met frontale problemen zullen typische moeite hebben met zulke vragen. Deze week mocht ik de test volgen bij een vrouw met frontotemporale dementie en zij kon dit duidelijk niet. Wel interessant om te zien!

Het derde project werkt rond neglect. Neglect wil zeggen dat je het linkerdeel van de ruimte zal negeren wanneer je schade hebt aan de rechterkant van de hersenen. Typisch zullen die mensen slechts de helft van hun bord opeten of slechts één kant van hun haar kammen. In hun gedachten gebeurt hetzelfde. Als je een patiënt bijvoorbeeld zou vragen om de markt van Brugge te beschrijven (uiteraard moet hij deze goed kennen)  dan zou deze slechts de helft ervan kunnen beschrijven. Het beeld dat ze beschrijven wisselt afhankelijk van de kant waar ze in hun gedachten staan. Vreemd he!

Ziezo, nu weten jullie wat meer over wat ik daar allemaal uitspook. Dit weekend is het trouwens opendeurdag in de faculteiten van Oxford. Zondag moet ik meehelpen uitleg geven over het centrum dat onderzoek doet naar de psychologische effecten van beroertes. 

Avebury

Hallo allemaal!


Allereerst wil ik even zeggen dat ik blij ben dat ik op deze manier toch wat met jullie kan communiceren. Hopelijk vinden jullie het ook leuk om zo even in mijn leven mee te lezen.

Op zaterdag 6 september zijn we met ons groepje van de klas (in totaal zijn we met 4 ugent-studenten hier in Oxford) met de bus naar Avebury geweest. Avebury kan je zien als de babyversie van Stonehenge. Er zijn ook grote stenen (megalieten), maar ze zijn kleiner dan die van Stonehenge en je mag er wel eens aan komen. Na een behoorlijk lange busrit kwamen we in het pittoreske dorpje Avebury aan. Het is echt heel klein en rondom het dorpje staan de grote stenen van 6000 jaar oud. Vroeger stonden er 96, maar nu telt het dorp slechts 27 megalieten. Waar zijn de andere naartoe? Is dit het werk van aliens of andere lelijke wezens? Uiteraard niet! De plaatselijke bewoners hebben er indertijd hun huizen mee gemaakt. De cultuurbarbaren! We zijn helemaal rond het dorp gestapt en voelden ons precies in het decor van Lord of The Rings. Om het helemaal af te maken, was er ook een Keltische trouw aan de gang. Hoewel noch familie, noch genodigden waren, bleven we toch even kijken naar het schouwspel. De priester en priesteres hadden lange mantels aan en er stonden vreemde dingen zoals een bezemsteel en een soort toverstaf. Het was leuk om te zien!

Na het huwelijk hebben we wat in de schaduw van die megalieten zitten lezen. Van Lara kreeg ik trouwens voor mijn vertrek een boekje om kapot te maken. Ja, je leest het goed! Ik moet het boekje op originele manieren naar de knoppen helpen. Zo moet ik er iets kleurrijks in plakken of er wat tegen schoppen. Al deze opdrachten staan in het boekje beschreven. Eerst vond ik dat maar vreemd, maar ik moet zeggen dat het toch iets bevredigends heeft om tegen een boek te shotten. Verder moest ik het boekje ook van een hoge plaats naar beneden gooien. Ik vroeg aan de medewerkers van de kerk of ik het misschien van de kerktoren mocht gooien. De klokkenluider nam ons mee naar boven en na wat uitleg omtrent het mechanisme van klokken mocht ik mij boekje naar beneden gooien. Opdracht geslaagd! Nu heb ik het boekje weer mee om het verder kapot te maken. Het was een leuke dag!

Het wordt beter!

Heyho bloggers!


Die Engelse tijd brengt me een beetje in de war! Ik zag op mijn pc dat het al 21u10 was en maakte het gezellig in mijn bed om de Ideale Wereld te streamen. Nu blijkt dat mijn pc nog op Belgische tijd staat en dat ik dus volgens lokale tijd al om 20u10 in mijn bed zit! Door dit kleine misverstand heb ik wel even tijd om nog een blogberichtje te typen.

Vandaag heb ik gedaan wat elke toerist doet in een nieuw gebied, namelijk de buurt verkennen en foto's nemen. Nadat ik me gewassen had (het doucheputje heeft mijn zin in voedsel voor een hele dag ontnomen) nam ik de fiets naar het centrum. Mijn fietsroute loopt voor een stuk door een park met een riviertje. De eendjes daar waren behoorlijk ontgoocheld toen ik mijn fototoestel in plaats van brood uithaalde. Ik ben hier trouwens niet de enige die met een helm fietst! In Oxford is dit vrij normaal.

Een bordje duidde aan dat het markt was in Gloucester Street. Er was inderdaad een mooie markt met speciale voedselsoorten en antiek. Ik kocht er een half broodje met tonijn en wat soep. Verder kocht ik ook nog een lepel (vertrouw deze op kot niet) en een leuke tas om mijn thee uit te drinken.

Ietwat later sprak ik met Nina af in Cornmarket Street. Dit is de verkeersvrije hoofdstraat van Oxford. We gingen op zoek naar een Engels nummer en na wat sukkelen hebben we er nu ook elk ene. Voor 10 pond kunnen we in een maand 1000 smsjes verzenden en 100 minuten bellen naar Engelse nummers.

Heb van Nina leuke muurstickers gekregen en hiermee mijn kamer wat opgevrolijkt. Ik kreeg ook een mailtje van mijn huisbazin om de grote spiegel in mijn kamer niet te gebruiken. Hij zou niet meer veilig zijn (waarschijnlijk eet hij mij 's nachts op ofzo). Ook nog een babbeltje geslaan met Mathias (mijn Duitse huisgenoot). Hij vindt ook dat het te vuil ligt en zou het goed vinden moest er een kuisschema opgesteld worden. Wees gerust, Mathias, dat zal ik zeker doen!

Al bij al was het een goede dag. Het kot is nog niet dat, maar dat komt wel. Morgen heb ik een afspraak met professor Humphreys. Ik hoop dat hij mijn studentenkaart al kan geven. Hiermee mag ik binnen in al die coole gebouwen van Oxford. Vandaag probeerde ik binnen te geraken in de bib, maar gezien ik geen kaart had hebben ze me vriendelijk de weg naar buiten gewezen.

eerste dag in Oxford

Woensdag 3 september was het eindelijk zover! Om 5u 's ochtends vertrokken mama, papa, Sander en ik richting Oxford. De eerste tussenstop was er in Calais. Om 7u15 mochten we inschepen en om 7u45 vertrok de ferry. De ferry was nog maar 3 jaar oud, maar zag eruit alsof ie al 10 jaar mensen over het kanaal voerde. Nu goed, tot daar mijn opmerking omtrent P&O ferry's. Om 8u15 (lokale tijd, want die Engelsen komen een uur achter) reed onze auto het Britse vasteland op. Omtrent 11u30 kwamen we bij mijn kot aan...

Na drie maal bellen en een keer op de deur te bonzen (de bel deed het immers niet) deed een oudere vrouw de deur open. Ai (de vrouw) ratelde en lachte aan een stuk door. Ze zei dat ze nog veel moest kuisen (dat was ook zo want het kot was een stort), maar dat het er nog nooit zo proper had uitgezien (say what!?). Mijn kamer viel al bij al nog mee. Er staat een allegaartje van kasten die absoluut niet samen passen en de muur is niet dat. Gezien Ai en haar man nog aan het poetsen waren, gingen we eerst een hapje eten in de stad.

Oxford stad is echt wel mooi. Er zijn veel oude, imposante gebouwen en leuke winkeltjes. We aten iets in Bill's, een echte aanrader hier! Hoewel het eten heel lekker was, kreeg ik niet veel binnen. Ik had het een beetje moeilijk met het naderende vertrek van Sander en mijn ouders. We namen de bus terug naar mijn kot en richtten mijn kamertje al wat in. Ik wou niet dat mijn ouders mijn kamer al helemaal klaarmaakten, want ik wilde nog iets te doen hebben als ze weg waren. We namen afscheid (snif!) en door het raam zag ik hun auto wegrijden. Ik begon meteen met alles uit te pakken. Niet veel later kwam Nina langs met mijn fiets en terwijl zij een pub uitzocht om 's avonds iets te drinken met de jongens van de klas, verstopte ik de gaten in de muur met leuke foto's. Mijn kamer ziet er nu al veel beter uit! 

Nina en ik stapten naar de pub en ontmoetten de jongens. We babbelden over onze eerste ervaringen. Rond 21u reed ik met de fiets terug naar mijn kot. Ik had de hele tijd de neiging om rechts te rijden en enkele keren deed ik het ook onbewust. Ik was blij toen ik terug veilig en wel thuis was! Daarna gekeken naar De Ideale Wereld (via livestream) en nog even geskypet met Lara. De eerste dag was al gepasseerd! 

Zoals je ziet is de slaapruimte al een stuk gezelliger geworden! Washi-tape, foto's en muurstickers kunnen wonderen doen!